तत: कतिपयदिवसापगमे मेघनाद: पत्त्रलेखामादायागच्छत्।
कृतनमस्कारां च चन्द्रापीड उत्थायातिशयदर्शितादरमालिलिङ्ग पत्रलेखाम्। समुपविष्टश्चाब्रवीत्-
"पत्रलेखे! कथय, तत्रभवत्या महाश्वेताया समदलेखाया देव्या: कादम्बर्याश्च कुशलम्? कुश्ली वा सकलस्तमालिकाकेयूरकादि: परिजन:?
इति ॥
|
பின்பு சில
தினங்களுக்குப் பின்னர், மேகநாதன் பத்திரலேகாவை அழைத்துக் கொண்டு வந்தான். அவள்
நமஸ்காரம் செய்த பிறகு, சந்திராபீடன் எழுந்து, அவளை அதிசயமாகப் பார்த்து,
பத்திரலேகாவை ஆலிங்கனம் செய்துகொண்டான். பின் அமர்ந்த பிறகு கேட்டான், "பத்திரலேகா,
அங்கு மஹாஸ்வேதா, மதலேகா, தேவி காதம்பரி ஆகியோருடைய நலனைப் பற்றிக் கூறுவாயாக.
தமலிகா, கேயூரகன் மற்றும் இதர வேலைக்காரர்கள் நலமா" என்று.
|
Then on the expiry of a few days, Meghanada came taking along Patraleka.
Chandrapida got up and manifesting extreme affection for her, embraced
Patraleka who had saluted him. Sitting
down, he asked her, “Patraleka! Tell me about the welfare of Mahasveta,
Madalekha and Lady Kadambari. Are all the servants like Tamalika, Keyuraka
etc., doing well?
|
साब्रवीत् - "देव! यथाज्ञापयसि, भद्रम्। तत: खल्वागते देवे, देवी कादम्बरी, मन्मुखे निधाय दृष्टिम्, दीर्घमुष्णं च नि:श्वस्य, ’पत्रलेखे! दर्शनात्प्रभृति
प्रियासि। कस्य वान्यस्य कथयामि परिभवम्? कथमिव मादृशी कौलीनेन कुलं
कलङ्कयिष्यति? अकन्यकोचिते वा चापले, चेत: प्रवर्तयिष्यति? साहं न संकल्पिता पित्त्रा ; न दत्ता मात्रा। कातरेवानाथेव
गुरुगर्हणीयतां नीता कुमारेण चन्द्रापीडेन’ इत्यभिधाय तूष्णीमभूत् ।
|
அவள்
கூறினாள், “தேவனே தங்கள் ஆணைப்படியே, யாவரும் நலம், தாங்கள் சென்ற பிறகு தேவி
காதம்பரி, என் முகத்தை நேராகப் பார்த்து, தீர்கமான உஷ்ணமான பெருமூச்சை
உதிர்த்துக் கூறினாள், "பத்திரலேகா, பார்த்த மாத்திரத்திலேயே எனக்குப்
பிரயமானவளாகிவிட்டாய், உன்னிடமில்லாமல் வேறு யாரிடம்தான் என்னுடைய பரிபவத்தைக்
கூறுவேன்? எப்படி என்னைப் போன்ற கன்னிகையானவள் குலத்திற்கு களங்கம் ஏற்படுத்த
முடியும்? ஒழுக்கமற்ற கன்னிகைகள் தானே சபலத்தினால் இப்படிச் செய்வார்கள்? நான்
இன்னும் தந்தையால் சங்கல்பித்துக் கொடுக்கப் படவில்லை,(திருமணத்திற்கு) தாயால்
தத்தம் செய்து கொடுக்கப் படவில்லை (திருமணத்திற்கு) (இப்படியிருக்க) குமாரன்
சந்திராபீடனால், பெரியவர்களால் நிந்திக்கப் பட்டவள் போல ஆகிவிட்டேன்,"
என்று கூறி பேசாமல் இருந்தாள்.
|
She replied, “Lord, as you command, all is well. After you had come away,
Lady Kadambari fixed her eyes on me, heaved a long and hot sigh and said,
“Patraleka, from the very first sight, you have become my beloved. Whom else
shall I relate my disgrace to? How can a girl like me besmirch the fair name
of her family by improper conduct or turn her mind to a rash act, improper to
maidens? I have not been fixed up (in marriage) by my father, nor bestowed by
my mother. By prince Chandrapida I have been subjected to huge redicule (by
the elders) like a timid orphaned girl,” so saying she remained quiet.
|
Purvabhaaga ends here.
