Keyuraka's visit

अपरेद्युश्च समुत्थिते रवौ, "प्रतीहारेण सह प्रविशन्तं केयूरकं प्रथमं चक्षुषा, ततो हृदयेन, पश्चाद् भुजाभ्यां गाढमालिलिङ्ग।  उपावेशयच्चात्मन: समीप एव।  असौ तु नलिनीपत्रपुटमुद्धाट्य कादम्बरीप्रहितान्यभिज्ञानान्यदर्शयत्।  अब्रवीच्च- "देव! श्रूयताम्- निर्गते त्वयि, देवी कादम्बरी तमेव क्रीडापर्वतकमुपेत्य, ’देवेनात्र शिलातले स्थितम्, अत्र स्नातम्, अत्र भगवानर्चित: शूलपाणि:, अत्र भुक्तम्, अत्र सुप्तम्’ इति परिजनेन पुनरुक्तं निवेद्यमानानि देवस्यैव स्थानचिह्नानि पश्यन्ती दिवसम् ॥

மறு நாள் சூரியன் உதித்தவுடன், வாயில் காப்பானொடுகூட வந்த கேயூரகனை, முதலில் கண்களாலும், பிறகு இருதயத்தாலும், பின்பு புஜங்களாலும் கட்டித் தழுவிக் கொண்டான். பின் பக்கத்திலேயே உட்கார வைத்துக் கொண்டான். அவனோ காதம்பரீ அனுப்பிய நினைவுச் சின்னத்தைக் காட்டினான்.  பின் கூறினான், "தேவனே, கேளுங்கள், நீங்கள் சென்றவுடன் தேவிகாதம்பரி அவளே விளையாட்டு மலையில் ஏறி, "தேவன் இந்த கல்லின் மீது தான் அமர்ந்து இருந்தார், அங்கு தான் குளித்தார், அங்குதான் பகவான் சூலபணியை அர்ச்சித்தார், அங்கு தான் சாப்பிட்டார்," என்று வேலைக்காரர்களை, மீணடும், மீண்டும் சொல்லச் சொல்லி கேட்டு, தேவரீர் அமர்ந்த இடத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

The very next day, when the sun had just risen, he embraced Keyuraka accompanied by his door keeper, firstly with his eyes, then with his heart and later with his arms, and seated him by his side. “Lord let it be heard by you. When you had gone away, Kadambari went to the places where you remained, which were repeatedly shown by her servants with the words, “he sat on this stone slab. He bathed here, lord paramasiva was worshipped by him here. He slept here.

अस्तमुपगते च रवौ, उदिते चन्द्रमसि, उत्थाय, शय्यागृहमगात्। शयननिक्षिप्तगात्रयष्टिश्च, मङ्गलप्रदीपै: कुमुदाकारैश्च सार्धमनिमीलितलोचना दु:खदु:खेन क्षणदामनैषीत्।  उषसि च मामाहूय देवस्य वार्ताव्यतिकरोपलम्भाय सोपालम्भमादिष्टवती" इति ॥

சூரியன் அஸ்தமித்து, சந்திரன் உதித்தவுடன், தூங்கும் அறைக்குச் சென்றாள்.  தூங்கவேண்டும் என்று எண்ணி தன்னுடைய மென்மையான உடலை கிடத்தி, அல்லி போன்ற வடிவுடைய மங்கல விளக்கின் ஒளியுடன் கூட, பெரும் துக்கத்துடன் ஒவ்வொரு க்ஷணமும் விழித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

” When the sun had set and the moon risen, Kadambari got up and went to the sleeping apartment. Having thrown her tender body on the bed, she spent the night with very great difficulty, keeping awake, along with the auspicious lily shaped lamps.  At dawn, she called me and ordered me tauntingly to get and bring news about you.”